huzur...

Bir Ramazan akşamı sahur yaptıktan sonra balkonda bakınıyordum öyle. Bir den kulağımda tattlı bir nağme çınlamaya başladı. Ezan! Uzun zamandır duyamıyordum. Sadece Atapark sefalarında camii ye yakın olup duyabiliyordum. Ama uzun zamandır çıkmamıştım. Haliyle Dünyada ki en sevdiğim sesi özlemiştim. Ve bunu aylar sonra tekrar duymanın mutluluğunu tahmin edemezsiniz. Hem de Ramazan gibi Mübarek bir gecede:)
Ve o kadar etkilendim ki, her akşam sahurdan sonra çıkıyordum. Şükürler olsun ki hepsinde de duyuyordum. Fakat bir çıkışımda duyamamıştım. Epey bir bekledim. Odaklandım.. Ama çıt yoktu. Çokan okunduğunu benim de geciktiğimi düşündüm. Ve hatırı sayılır bir derece üzüldüm de... Tam kalkarken huzurun sesini tekrar duydum:) işte böyle anlara bayılıyorum. umutsuz kalmışken ümidin gelmesine...
Bu arada daha iyi anladım, ben mübarek bir insan olmalıydım:)

işin daha güzel yanı ise, evimizin yakınlarında camii olmasa da uzun zamandır höporlör varmış.

1 numaralı zanlı:)

Ses yetenek mi  ararsın, yakışıklılık karızma mı? dur ben sana diyeyim. Hepsi tek bir insan da mevcut: Gökhan Tepe!
Kendi bile diyor, "hayatta ne dört dörtlük ki?" Sen bu deyimi kökten sarstın be adam!
Harika bir özelliği daha var. Engellilere de saygılı yavrum:) Yani tekerlekli sandalyede ki kızla bacağı kucağındayken poz vermesi, otizmli çocuklarla şarkı söylemesi... Al sana alamet! Daha vardır mutlaka. Çünkü onu özetleyecek tek kelime: "Adam!"
Bazen birine bağlanırken kalbimizin kırılmasından korkarız ya, maaşallah Gökhan Tepe bunu sadece şarkılarıyla başarıyor. Evet, bu kanuda acımasız olabilir. Şaka şaka maalesef her şarkı az çok yakar. Ama Gökhan Tepe işinin ehli. İlk çıktığı günlerden kapmış işi. Hani diyor ya, "oysa yerini bile unuttu." bunu söyledikten sonra yaptığın zalimlik değil midir Tepe? Var mıdır bir izahı?
Biz de unutmuştuk, sadece hissediyorduk. Ama sağda mı solda mı bilmiyorduk. Sen bizi acılarla kıvrandırırken uyardın. Biz "neresi acıyor?" diye aranırken elimiz yüreğimize rast gelmesin mi?!
Adam yüreğiyle konuşuyor. Bizim de gönül tellerimizden harika melodiler çıkarıyor. Bir de üstüne söz yazıyor ki, resmen deşifre oluyoruz.
Ben kendisini 4. albümü "Yürü Yüreğim" den sonra tanıdım. Geç de olsa tanıdığıma çok mutluyum. O gün bu gündür... bitmedi çılgınlığım.Taaa o zamandan başladı kapımı çalmaya.
Ne düşündüğünüzü duyuyorum. Aslında duymuyorum, işitme kaybım var. Eheheheh... Ama demelisiniz. "Ne bu sahiplenme?" Hayır canım, açıklaması gayet basit. Altı üstü "3 Kelime" Gökhan Tepe Çılgınlığı!