Chicago Typewriter

Bir yazar adayı olarak, izlemekten oldukça keyif aldım. "Kendim için yazmak istiyorum" söylemleriyle bana ilham olan yazar. 
Ve özel anlamda, iki zaman diliminde ikisi arasında mekik dokuyan "oldukça" esas kız:)

Hikayeyi yazma fikri buradan çıkmış:)

Sonra da dizi yapmışlar:)

Oyuncuların yeteneğinden bahsetmeye gerek yok sanırım.  Günümüzde ki yazar Han, geçmiş zamanda ki lider havasını çok iyi verdi. Hayalette takım elbisesiyle, ağır başlı oluşuyla "Hayalet" olduğunu çok iyi hissettirdi. Ana kadrodan değil ama menajerden bahsetmesek olmaz; tam bir mimik surattı:) Ama... İşte burada kocaman bir "Ama" geliyor.
Esas kız daha iyi olabilirmiş.

Son olarak, izlediğim en kaliteli yapımlardandı. Mekan seçimi, iki zamanı en güzel şekilde göstermeleri, kaliteli replikleriyle, izlediğim onca dizinin üstünden paraşütle tepelere geçmeyi başardı:)

Geçmiş hayatta gecmis hayattan bahsetmek... Devamının geleceğine dair işaret mi bu?

Gözlerini Haramdan Sakın

Erkeklerin dilediği gibi gezip tozmalarına izin verirlerken, kızlar söz konusu olduğunda niye bu kadar karşı çıkıyorlar? Eminim bir çoğumuzun merak ettiği sorulardan biri bu...

Cevap ise, Kuranı Kerim'den geliyor; 

"Mümin erkeklerine söyle, gözlerini haramdan sakınsınlar..."

Edebiyat Dünyasında, İslami değerlerimizi anlatan kitaplar -Dini kitaplar haricinde- pek yok. Bu yüzden Merve Özcan'ı kutluyorum:)

Yukarıda yazdığım olay; dini bir şey ve romanda ki karakterle ilgili olduğu için konuyla bağlantılı. Ama sözle değil, ayetlerle kesin bir sonuç sunmasına bayıldım:)

Deli- dolu, uçuk-kaçık kızımız Betül... Ve ördüğü duvarlar arasında mutlu mesut yaşayan, muhafazakar Ömer...

Bir de Betül'ün iç sesi... "Pes edecek miydim? Hayır! Ben kızdım, o ise erkek. Ve kesinlikle yanlış replikleri kullanıyorduk."

Kitabın son bölümü için yorumun;

"Betül, sen bu kafayla gider; frambuazlı pasta istersin:)

Duy da inanma;)

El Değmemiş Aşk:)

İsmi dolayısıyla saf bir aşk hikayesi izleyeceğimi sanmıştım, yanıldım ve izlediğime pişman değilim:)

Sevdiği kız varken, çocukluk arkadaşıyla evlenmeye zorlanan bir garip Zafer...
Ve sevgilisinden aldığı emirle, fiziksel temastan kaçınmak için yoğun bir çalışma içine girdi. Gerdek gecesi de dahil:)

Bir ara eşinin oyununa kurban gitti ama bu sefer de imdadına yetiştiler. Koma gibi ciddi bir olayı oyuna alet etmeleri kısım hariç film güzeldi.

Verdiği mesaj da cabası...
İnsanın gözü yüksekler de olunca, burnunun ucunda samimiyeti goremiyor...

Bu arada, filmin sonu 'Ah Nerede?' Nin sonunu andırmıyor değil:)