Bir Kedi Masalı

Bugün harika bir gelişme yaşadım,  haftalar süren çabalarımın mükâfatını sonunda aldım. Diğer bir deyişle, Karamel'i okşadım:)

Karamel bir kedi, Tarkan'ın da dediği gibi; (site) bahçesinin nadide bir çiçeği.

Aklınıza sos olan karamel gelmesin, Karamel bir kara kedi. Kelime oyunlarını seven şahsımın yaptığı ufak bir şaka.

Yaklaşık her gün 3 bloklu apartmanımızın çevresini tutunarak gezdiğim için Karamel'de benimle birlikte yürür, oturunca bacaklarıma sürünür, kafasını dizime dayar; yolumun üstüne yatar, yuvarlanır; resmen sever beni:) Ama orada dur, sevdirmez.

Huyunu tanıyana kadar bir kaç tırmık yedim:)

Bir de Sarman var, Tarçın. Baharat olan tarçını çok sevdiğimi falan sanmayın, hayatımda kasten istemişliğim yok hiç. Kedilere yemek ismi verme işini sevdiğim için aklıma Tarçın geldi.

Tarçın tam kucak kedisi. Minyatür aslan yavrusu. Mesela çardak da oturur, Parmaklarımı göme göme okşarım onu; gideceğim zaman Karamel gibi hemen peşimden gelmez, mutluluğun tadını bozmaktan korkar gibi bekler bir süre:)

Geldik bugüne... Hafif yağmur çiselerken termos kahvemi aldım, koyuldum yola. Biraz da süt rica ettim annemden. İki kedinin de (Yuvaları öteki blog da) bizim apartmanın yanından çıkması sevindirmedi değil:) Sütü verdim, sıra benim yemeğime geldi; Dibek kahvemi yudumlarken Tarçın kucağıma geldi. 

Karamel sağolsun, kıskanç bir kedi. kucağımda Tarçın'a gıcıklık yapar. Yanımda kalması için onunla konuşup dururum; (Gitme Karamel, seni de seviyorum!) neyse ki bu sefer gerek kalmadı.

Önce masaya çıktı, hatta biraz kahve yalattım:) Sonra aşağı atlayıp ara sıra Tarçın'a vurmaya başladı ama sanki imreniyordu da; gerçekten öyleymiş, giderken dediğim gibi: 

"Seni okşadığıma memnun oldum.

Bu arada giderken eşlik etmedi, tahminimce yağmur yağdığı için. Ya da onu da mutluluktan yamulttuğum için:)