birilerine kapak olsun:)
maçın son saatlerinde umudumu kesmiştim. zaten moralim bozuktu, bir de yenileceğimiz (!) bir maçı izlemek istemiyordum.
derken... goool!
yani yanıldığıma hiç bu kadar sevinmemiştim:)
sonra en sevdiğim oyunculardan biri sahneye çıktı.
veee...
al sana 2-0'lık bir skor:)
Aydın'dayım. ve evde ablamdan başka TrabzonSpor' lu yok. ama benim gibi fanatik bir kardeşi varken arkası sağlam:)
eniştemin ve diğerlerinin tuttuğu takıma gelince fener bahçe.
yani o gece ev " Trabzonspor! " sesleriyle çınlıyordu. " fener " olarak da aynen cevabını alıyordu.
en azından son sözü ben söyledim.
ZAFER!!!
hala da sürüyor bu çığlıklar...
bir de şu var ki fenerlilere TrabzonSpor' umu savunmak çok hoşuma gitti ya...:)
