Can Parçam...

Her şey buraya yazacağım film yorumlarını İpod'umun not defterinde tutmamla başladı. Canım yeğenim, o zaman izin almayı sevmeyecek kadar küçüktü. Aslında sevgiden bağımsız çok kızarım eşyalarımın karıştırılmasına, tersim de pistir hani ama özel bir şey yoktu ve ilgi alanlarımın yeğenimin de ilgisini çekmesi hoşuma gitmişti. Hatırlıyorum, yorumlar biri şuydu.

Bir gün dedim ki, 'Sen de bir şey yazmayı denesene, paylaşayım (Facebook) gruplarda.' O da yazdı.

Anlatma kısmını kısa tutup, doğrudan diyaloglara atlamıştı ama olsun:) Sonra devam etti yazmaya, sırasını hatırlamıyorum maalesef.

Bazen şiir yazdı, 

bazen deyim ve atasözünü öyküyle birleştirdi,

 bazen de bilindik bir hikayenin sonunu değişti.

Epey bir zaman geçti, Ahmet'imin hevesi kırılmaya başladı. Bırakmak istediğini her söylediğinde onu yazmaya teşvik ediyordum. En sonunda harika bir yöntem buldu.

O çocuk artık yok, Mayıs'ta maalesef kaybettik . Annesinin doğum gününden iki gün sonra, kendi doğum gününden 7 gün önce. Mezar taşına bakmak çok acı veriyor. Gidemiyorum zaten... Canımın parçasını ziyaret edemiyorum...

Seni çok özledim canım oğlum... Huzurla uyu...