Aydın'dan dönerken Enver Amca' ya demiştim ki: Bu akşam Trabzonspor' un maçı var. Eğer alırsak sana telefon açacağım ve " KAZANDIK" diye bağıracağım, bak görürsün.
Orada neredeyse herkes fenerliydi. Ben de onları " TRABZON, TRABZON, TRABZON DA TRABZON!" diye gıcık etmeye bayılıyordum:)
Anlayın işte, gidiyorum diye bu fırsatı kaçıramazdım.
Otobüste İpod' umun interneti çalışmıyordu, ben de meraktan çatlıyordum. Derken babam aradı. Farkettiğimde annemin tepesine binmeye başladım, maçı sorsun diye.
- 1-0. Trabzon kazanıyor.
- Vay be... Kim attı kim?
- Henrique atmış.
- Anlamadım?
Kalem kullanmadan eline " H " yazdı. Devamını da getirecekti, ama bu sefer anlamıştım. Bir " Oh! " çektim ve sırıtmaya başladım:)
Anladınız mı şimdi, Trabzonspor sevgimi? Çünkü onlar benim kahramanım da ondan...
Ama bir tanesi var ki, onu daha çok seviyorum.
O kim mi, bilmiyorum ama baş harfi H...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder