Trabzonspor Zuhal Yardım' ın gittiği hiç bir maçı kaybetmedi:)

Başlık gazete manşeti gibi olmuş değil mi? Ne de olsa soyadımız YARDIM. Büyütülecek bir şey değil, görevimizi yaptık sonuçta:)
Hem de 9-0' lık bir yardım...

Trabzonspor kendi sahasında rekor kırarken, ben de rekorumu çoktan kırmıştım. Maça annemi de getirmeyi başarmıştım:) İlk önce atılan gollere normal tepki verdi. Sonra öyle bir noktaya geldi ki, sadece gözlerini devirmekle yetindi:)
Hatta bir ara korktum, beni geçecek diye. Çok hoşuna gitmiş de:)

Manisaspor Teknik Direktörü "Neden bu kadar attılar?" demiş. Aynısını ben de diyorum. 2010-2011 sezonunda "Trabzon kümeye" diye bağırmış olabilirler, ve ya şikeye karışmış olabilirler. Ama sizin alacağınız varsa bizim de kalbimiz var. Ve inmek üzereydi. Kalbimiz tekledi, tam 9 kere.
Bu arada tabii ki şaka yapıyorum, bu bloğu açma nedenlerimden biri olarak... Ama yine de 90 dakikalık kriz yaşadığımı itiraf etmeliyim:)

Sen hiç gittiğin ilk maçta, sezonun tarihine tanık oldun mu? Ve ya gittiğin tüm maçları almaları yüzünden, kendini "Uğur Böceği gibi hissettin mi?
Ben hepsinden de tattım. Çok heyecanlıydı...

Bu arada maça annemle gittiğimi söylemiştim ya? Belki YARDIM güçlerimiz buluşmuş ve Trabzonspor' a malum olmuştur ha? Belki de futbolcular o yardımcı havayı sezdiler.
Ya da çok daha basit bir açıklaması vardır. Ayağımız uğurlu gelmiştir altı üstü:)