Bir Fincan Kahve İsteyen?

Çok sevdiğim bloğuma uzun süredir bir şey yazamamak beni mahvetti dostum. Ne yapalım, ilham perilerim yaşlandı. Aklıma zırt pırt bir şey gelmiyor artık.
Ama şimdi hasret sona erdi ve sizi gıdıklamadan güldürmeye geldim.

Dün misafirlikte, annem kahve sonrası fal bakmaya girişmişti. Ne görmeyi bekliyorsa artık.
Önce gözleri devirdim. Sonra alayla dedim ki;

- Yoksa yüreğin mi kabarmış anne?

Bir kaç saniye teyzemle suratıma boş boş baktılar. sonra yavaş yavaş yüzleri bir gülümsemeyle gerildi. Ve odayı kahkahalarıyla çınlatmaya koyuldular.
Durulduklarında ise yeni esprim hazırdı;

- 3 vakte kadar ne olacakmış?

Bu arada fala inanmıyorum tabii ki. Hem neye inanacağım, kendi içtiğim kahvenin dibinde kaderimin yazıldığına mı?
Ben kadere inanırım. Hem de körü körüne... Başıma kötü şeyler geldiğinde, kaderimle avunmayı seviyorum.
Ve böylesine önemli bir şeyi öğrenmek için, bir fincan kahve içmemiz gerektiğini hiç sanmıyorum:)