Korku filmlerini bilirsiniz, genelde mutlu aile diyaloglarıylla başlar.
" Ömer (Oliver diyelim buna), biraz daha tavuk alır mısın canım?"
" Ah sağol Hamiyet teyze (Hannah olsun), yeterince yedim harikaydı."
"Oliveeer, her zaman gönlümü almayı bilirsin. Kahveli kurabiyeler de al tatlım."
"Heyy, bunlar harika... Sen de denesene baba!"
İşte bu mutlu diyaloglar sürerken, evin küçük kızları Reyhanla Beyhan aralarında kikirdeşirler, büyük oğlan Ayhan (Adam olsun) patavatsizca espriler yapar, erkekler Hamdi ve Erdinç (Hommer ve Ernest) ise eyalet seçimleri hakkında yorumlar sıralamada vakit öldürürler. Noel yaklaşmaktadır, dışarı da kar yağmaktadır, cingıl bells, cingıl bells, cingıl ol du veey çalmaktadır ve sofra da bir kişi, hiç ses çıkarmadan, konuşmalara katılmadan, kireç beyazı suratıyle tabağını kasıklamaktadır.
O kişi benim Aynur, nam-ı diğer Alice.
Filmin ismi: Alice Tehlikeler Diyarında.
Kitabın sonunda belirttiğiniz gibi "devamını" bekliyorum Halenur Gürbüz:)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder