Tamam, itiraf ediyorum abarttım biraz. Esprimi yapabilmek için malzemeye ihtiyacım vardı, ne yapayım?
İşin aslı, gerelim filmi. Ama onuda beceremiyor be abi:) Bak, bu gerçekten şaka.
Ölmüş ikizinin varlığını görmese de, her yalnız kaldığında gölgesini görüyor. Okula gitmek için seçtiği tünel de korkunç anılar hatırlıyor, geriliyoruz tabii
Bir babanın en zor anı, iki çocuğunun hayatlarının kendisine bağlı olmasıdır şüphesiz... Sonunda anne ve bebeğini seçiyor.
Mantıklı bir karar, ama bedeli ağır oluyor. Hayata karşılık hayat...
Filmin sonunda, seyircilerin gözden kaçırabileceği bir şey var. Diyorum, çünkü yanımda ki Nursena'ya sorduğumda anlamadığını söyledi.
Kızımız tiyatro konusunda annesiyle motivasyon konuşması yapıyor. Buraya kadar normal. Ama asıl tiyatro, anne odadan çıktıktan sonra başlıyor.
Elinde ki yaranın bandajı açıyor. Ama ortada yara falan yok. Ve kızımızın aynaya bakıp hain hain sırıtmasıyla, film bitiyor.
Şimdi filmin başlarına dönelim. İkizinden ayrı bir özelliğinin olması için galiba, elini makasla yırtıyor. Hastaneye gittiklerinde, doktor "İz kalacak" diyor.
Yarayı bırak, iz bile yok. Son sahnede ki, esas kız değil de ondan.
Nasıl olmuşsa artık, ikizler yer değiştirmiş.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder