Ana konuyu ele samimiyet kaçınılmazdı ama Allah aşkına, ne anlıyorsunuz uzayın dibinde romantizm yasatmaktan?
Mis gibi konusu vardı : uzay kapsullerinde 300 yıl sonra uyanmak üzere dondurulan bir grup insan ve arıza nedeniyle erken uyanmış bir eleman..
Müthiş bir hikaye ve yalnızlık olgusu ustaca işlenmişti.
Sonra esas bey, tereddütlü adimlarla 'Uyuyan Güzel' lerin yanina gider. Hatta kilitli kapıyı açmak için akla karayı seçer, çünkü yalnızlık canına tak etmiştir artık..
Niyetinin birini uyandırmak olduğunu söyleme gerek yok sanırım..
Ilk izlediğimde 'bencilliğin dik alası ''dedim ama sonra empati yaptım : o durumda ben olsam kendimi korkunç bir haksızlığa düşmüş gibi hisseder herkesi uyandırırım :)
Başka hatası var esas oğlanın, onu yazacağım ama önce başka bir giriş deneyeceğim:)
Esas kızın yansıtmaya çalıştığı 'esas' duygu hic inandirici değildi: Oyuncunun kötü olmasından kaynaklanmıyor, hatta bilerek yapıyordu : Jennifer Lewrance'dan bahsediyoruz Allah aşkına :)
Sebebi, öteki 'Esas' ın salaklığı...
Adam masumca hemcinsi olan birini uyandırmamış ki, ölçmüş biçmiş aşık olacağı kadını uyandırmış.
Jennifer'cik ne yapsın peki?
Ayrı masada yemek yer anca:)
Tek mekandan iyi hasılat çıkardılar yalnız :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder